In de kantine van ViaData liggen tijdens de pauze altijd een aantal bladen en kranten. Vandaag lag daar de Spits met op de sportpagina een opzienbarend artikel aangezien gedacht werd dat het roze voorbehouden was aan de ViaData wielrenners.

Ook een nieuwe weblog voor mij. In navolging van Gerrit en uiteraard vanwege dezelfde redenen hierbij een nieuwe persoonlijke weblog.

http://robertprocee.blogspot.nl/

Stap ik uit het ViaData fietsteam? Nee, zeker niet. Omdat we (Gerrit, Ytzen, en ik) best veel met elkaar fietsen én een zelfde blog hebben, voelden we ons beperkt met iedere keer (maar) 1 verhaal gezien door één (fiets)bril. Met het opsplitsen heb je verschillende verslagen van hetzelfde of verschillende evenementen. Dat leek ons een fantastisch plan. Daarom, bij dezen!

Een eigen blogspot. Stap ik uit het ViaData fietsteam? Nee, zeker niet. Omdat we (Ytzen, Robert en moi) best veel met elkaar fietsen en een zelfde blog hebben, voelden we ons beperkt met iedere keer (maar) 1 verhaal gezien door een (fiets)bril. Met het opsplitsen heb je verschillende verslagen van hetzelfde of verschillende evenementen. Dat leek ons fantastisch plan. Daarom, bij dezen!

Dit is ‘m – blogspot Gerrit

Luik-Bastenaken-Luik Challenge 2013

Deelnemers: Richard (Red Bull) Procee, Henk (Bianchi) Postma, Tjeerd Veninga, Wybren van Dijk, Lieuwe Westerbaan, Ytzen Terpstra, Gerrit Bosma en Robert Procee

In principe zouden wij afgelopen weekend van 18 t/m 21 april 2013 afreizen naar Valkenburg. Klimmen-Banneux-Klimmen stond op het programma. Met nadruk stond op het programma want na 30 jaar voelde de organisatie zich genoodzaakt om er mee te stoppen. Wij waren niet boos, wij waren slechts teleurgesteld. De organisator van onze trip, Henk “Bianchi” Postma, liet zich niet uit het veld slaan en regelde des al niet te min een hotel in Valkenburg want er zou hoe dan ook gefietst worden. Hotel Rido in Valkenburg aan de Geul werd de uitvalsbasis en Red Bull (Richard Procee) alias EL Laffo 2deed het voorstel om dan de LBL classic (LBL = Luik-Bastenaken-Luik) op zaterdag te fietsen.  Zo gezegd zo gedaan en op donderdag 18 april 2013 om 18.00 uur werd vertrokken richting Limburg. Richard Procee (Stiens), Henk Postma(Deinum) en Robert Procee (Leeuwarden) reden gedrieën richting Valkenburg aan de Geul. Eenmaal aangekomen in Valkenburg zaten Wybren van Dijk (Grou), Lieuwe Westerbaan (Leeuwarden) en Tjeerd Veninga (Leeuwarden) al aan de bar in het hotel en ze zaten niet aan de thee kan ik u vertellen. Na een vriendelijke begroeting werden al snel de eerste sterke verhalen aan elkaar verteld. Op uitnodiging waren ook Ytzen Terpstra (Heerenveen) en Gerrit Bosma (Ureterp) van het ViaData fietsteam onderweg naar Valkenburg om zich niet veel later aan te sluiten bij het gezelschap aan de bar van gastheer Ruud Lemmens. Overigens een prima locatie voor een lang weekend fietsen, eenvoudig maar prima verzorging en om de prijs hoef je het zeker niet te laten. Ook deze begroeting met de heren van ViaData verliep alleszins vriendelijk waarbij er een ontboezeming van roze keukenhandschoenen werd gedaan die gedragen werden in augustus 2012 tijdens de beklimming van de Galibier vanwege het koude weer en de uitspraak water is voor kikkers en thee is voor ….. werd geïntroduceerd. Na diverse versnaperingen was het om half één tijd om naar bed te gaan ter voorbereiding op de eerste rit op vrijdag.

Vrijdag 19 april

Om 8 uur werd er opgestaan om het ontbijt te nuttigen en de nodige energie te tanken voor de rit van de dag. Wybren liet in het openbaar zien dat de doping perikelen nog niet volledig verbannen zijn uit het peloton want hij schudde een vreemde substantie leeg in een glas om er vervolgens melk aan toe te voegen. Met een brede glimlach vertelde hij de aanwezige renners dat het Brinta was………. jaja. Dat zou Michael Boogerd ook gezegd kunnen hebben maar daar weten wij inmiddels ook van dat hij van andere dingen snoepte. En zoals doping met veel renners deed knalde Wybren daarna de bergen over alsof hij met FTTC Stiens op maandagavond over de Friese vlaktes dendert.  Maar goed, wij gingen met zijn allen richting Spa omdat Henk daar een paar prima colletjes voor ons had uitgezocht die bedwongen moesten worden.



De Cote de Malchamps: 5,3km, 6% gemiddeld en maximaal 10%



De Cote du Rosier 560meter hoog, 4.5km, 5,7% gemiddeld en max 12%



De Cote de la Vequee met 6,2km, 5,3% gem en 17% max.



De Cote de Hautregard: 4,9km, 4,5% gem en max 7%  



De Cote du Maquisard: 1km gem 5%, max 6%

Totaal de eerste dag 70km en 1290 hoogtemeters.

Op de terug weg werd Luik aangedaan door Richard, Henk en Robert om de startkaarten e.d. op te halen voor de volgende dag. In principe zitten de renners om 5 uur ’s middags aan het bier, vandaag werd dat door voornoemde activiteit iets later. Gerrit en Ytzen moesten nog even langs de supermarkt en er werd hun door Richard gevraagd om nog een tandenborstel mee te nemen. Bij terugkomst in het hotel hadden zij dit keurig gedaan en overhandigden uit naam van ViaData aan Richard een roze tandenborstel als trofee. Na een aantal versnaperingen en een wel verdiende douche had gastheer Ruud een prima maaltijd voor ons klaar gemaakt waarvan wij gretig gebruik maakten. Na het diner werd er nog lang nagepraat, alhoewel……. Lieuwe was alvast aan het voorslapen voor zijn fietstrip eind mei naar Italië (CycloMarcialonga – Dolomieten Italië). Hem werd namelijk verteld wie daar zijn kamergenoot is en die persoon heeft de neiging te snurken. Wil hij daar een gooi doen naar de klasbaktrofee dan moet hij nu voldoende rust nemen. Zoals gezegd werd er nagepraat door de anderen maar het werd minder laat dan de vorige avond.

Zaterdag 20 april

Ook deze ochtend werd weer begonnen met een goed verzorgd ontbijt en wederom liet Wybren zonder enige schaamte zijn BRINTA??? in een glas melk verdwijnen om dit vervolgens zonder gêne naar binnen te werken. Om 9 uur vertrek richting Luik om aldaar een start te maken met de Luik-Bastenaken-Luik Challenge 2013. Voordat er goed en wel een parkeerplek voor drie auto’s was gevonden tikte de klok de 10 aan en konden wij ons richting de start begeven. Iedereen was een beetje stil omdat er door een ieder opgekeken werd tegen La Redoute die in het parcours is opgenomen. La Redoute is een heuvel in de Ardennen en de top van la Redoute ligt op een hoogte van 292 meter waardoor het nog een heuvel genoemd moet worden maar…… De heuvel heeft een lengte van 1650 meter en er moet een hoogteverschil van 161 meter overbrugd worden met steile stukken van 22% en een gemiddelde van 9,5%. Laten we zeggen lastig.

Er was gekozen voor de afstand van 80km en in die editie zaten de volgende Côtes;



Côte La Redoute



Côte de Colonster



Côte de Saint Nicolas

Op de La Redoute en de Saint Nicolas was er een mogelijkheid voor een tijdmeting. Hieronder de uitslagen van alle renners.

La Redoute​​​​​De Saint Nicolas

1.

Wybren  ​07min 46sec​​1. Wybren​5min 31sec

2.

Lieuwe    ​09min 04sec​​2. Lieuwe ​5min 49sec

3.

Tjeerd     ​09min 36sec​​3. Tjeerd​6min 04sec

4.

Gerrit     ​ 09min 47sec​​4. Richard​6min 47sec

5.

Ytzen       ​09min 50sec​​5. Henk​​6min 47sec

6.

Richard   ​10min 29sec​​6. Gerrit​6min 52sec

7.

Henk      ​ 10min 41sec​​7. Ytzen​7min 04sec

8.

Robert    ​14min 16sec​​8. Robert​8min 30sec

 

De conclusie van deze LBL Challenge was dat het mooi is om het gedaan te hebben. Goede verzorging onderweg en perfecte route aanduiding waren zeker grote pluspunten maar minder was de start die voor ongeveer 18km door de straten van Luik voerde, en dat is nou niet de mooiste stad van de wereld en de finish die niet op de officiële finishplaats is van Luik-Bastenaken-Luik. Moe maar voldaan werd aan het einde van de middag afscheid genomen van Luik. In de wetenschap dat Brinta toch werkt, Wybren reed zo hard dat de spaken uit zijn wiel knapten moest om half vijf de lokale fietsenmaker dan ook nog bezocht worden. Bij terugkomst in het hotel werd direct een aanvang genomen met actief herstel door gebruik te maken van het beschikbare gerstenat. Na een verkwikkende douche werd rond half acht te voet koers gezet richting Valkenburg. Na een korte wandeling en vele anekdotes werd de plaatselijke Mexicaan bezocht voor een lopend buffet. De hongerige magen werden gevuld en rond half elf waren wij terug in het hotel.

Zondag 21 april  

Half negen ontbijt en wederom ontspon zich daar eenzelfde ritueel als de voorgaande dagen. Niemand keek meer vreemd op van de acties van Wybren waaruit ik opmaak dat het in het profpeloton ook zo gegaan moet zijn met doping. Twee keer kijken en schudden met het hoofd om vervolgens te denken dat het normaal is. Half tien werd vanaf het Hotel koers gezet richting Valkenburg. Wanneer je net wakker bent schrikken de spieren van een eerste beklimming en er  moest dan ook al na 2,5 km de Cauberg beklommen worden. Wat daarna volgde was onder andere de Bemelerberg en de Loorberg. Na 50km en zo’n twee en halfuur verder waren we terug bij het hotel. Hier mochten we nog gebruik maken van de faciliteiten en konden ons voor aanvang van de terugreis nog even douchen.  Op verzoek werd door spraakwaterval en prima gastheer Ruud nog een omelet geserveerd zodat wij met gevulde maag huiswaarts konden keren waarna we zelfs nog uitgezwaaid werden.

Allemaal heel hartelijk bedankt voor een prachtig weekend en een speciaal woord van dank gaat hierbij absoluut uit naar Henk Postma. Hij heeft het mogelijk gemaakt dat wij ons volledig op onze trainingsarbeid op de fiets konden concentreren waardoor dit trainingskamp zeer geslaagd is.

En in principe hoeft het volgend jaar niet anders!

Robert

Vanmiddag de gsmk (groot sport medische keuring) laten doen. Voor het tweede jaar op rij de stempel goedgekeurd meegekregen. Ietsje zwaarder dan vorige jaar, een hogere maximale hartslag, prima bloedwaarden en bloeddruk. Resultaat, prima conditie. Als ik het nu nog eens voor elkaar krijg om voor de Marcialonga in mei nog wat kilootjes kwijt te raken ga ik een serieuze gooi doen naar de klasbak trofee. De moraal is goed na vanmiddag! Vanavond daarom ook nog met de fietsclub in Stiens een rondje in de regen gemaakt, dat laatste was een kleine misrekening van buienradar, er waren totaal 6 die-hards. 4 van de A groep en 2 van de B. Ze hielden zich goed aan de afspraak om het niet te gek te doen. Toch nog 52km weggetrapt, alles vies dus dat wordt nog poetsen. Morgen vertrekken we met een groepje Friese fietsers naar Limburg om 3 dagen in de Limburgse en Belgische heuvels te fietsen.

Vanochtend om 0900uur was ik er klaar voor…maar het weer niet. Ja, het zou warm worden. Maar uitzonderlijk warm vond ik het niet en bovenal het was nat! Lijkt de temperatuur eens mee te zitten, begint t te regenen. Toch maar, met een half uur vertraging op de fiets gedoken. ’t Ging goed, lekker en prima. Wat ik nog niet snap is dat ik in mijn rondje Norg XL (75km) een aantal keren Een tegen kwam. Zou er meerdere Eens zijn? Gek, want Een staat voor Een. Hoedanook ik ben Een in ieder geval twee keer tegen gekomen. Twee Eens? Wel is er Een-West. Onverstelbaar trouwens dat zijn klein plekje een ‘West’ variant kent. Misschien hebben ze het gedaan omdat er meerdere Eens zijn. Ik ben het er mee oneens…

Vanochtend vertrokken voor een lange duurtraining. Weeronline gaf aan windkracht 2 en 14 graden. Nou het eerste wat ik dacht toen ik net buiten Leeuwarden was was windkracht 2 ammehoela. Het waaide een halve storm, windkracht 6. Uiteindelijk drie uur op pad geweest en totaal uitgeput thuis gekomen. Ze zeggen dat dit nodig is…… Ammehoela

Het eerste trainingsrondje van de ViaData fietsgroep zit er op. Een mooi rondje van zo’n 40 kilometer. Gerrit, Robert, Mark en Ytzen hebben op dinsdagmiddag het spits afgebeten. Buienradar kondigde regen aan in het begin van de avond waardoor besloten werd om al om 5 uur te vertrekken. Met een mooi tempo werd vanuit Heerenveen koers gezet naar Bontebok. Vandaar richting Oldeberkoop om vervolgens via Wolvega weer terug te keren naar Heerenveen. behoudens een paar druppen regen was het een prima rit. Op naar de volgende keer.

Gisterochtend was het de bedoeling de snerttocht te rijden van TC de Fietsfriezen. Door het snertweer niet gestart. Later op de dag met Richard alsnog een duurrit gemaakt. Het was koud en zelfs sneeuw onderweg maar toch lekker. Voor diegene die wat ongerust was of ik nog wel in leven ben vanwege het lage aantal blogs van de afgelopen tijd, hierbij een foto.

Eindelijk was het dan zover. Mijn zorgvuldig geprepareerde fiets kon ik weer van de haken van het plafond halen. Het was dan eindelijk lekker fietsweer. Tsja, dat mag ook wel medio maart. Gelukkig kon ik de training weer oppakken. Gelukkig, want ergens in april gaan we met een setje mannen naar de Ardennen. Dan is het toch lekker dat ze niet op je hoeven te wachten. We zijn we toch bofkonten dacht ik al fietsend met dit mooie weer. Toen werd ik wakker…